ایمان نیوز

سیاست بین الملل - فرقه شناسی - مهدویت

ایمان نیوز

سیاست بین الملل - فرقه شناسی - مهدویت

نشانه های ظهور

نشانه های ظهور  

zohur

در ابتدا نکاتى چند درباره این نشانه‏ها را ذکر مى‏نماییم و سپس برخى از روایات وارد شده از معصومین، علیهم‏السلام، در این مورد را به عنوان نمونه مى‏آوریم:

1. معتقدین به امام زمان، علیه‏السلام، باید همواره چشم انتظار ظهور آن حضرت باشند و با بهره گیرى از اصل انتظار، آمادگیهاى لازم را براى یارى و همراهى با امام موعود خویش کسب نماید.

نشانه های ظهور  

zohur

در ابتدا نکاتى چند درباره این نشانه‏ها را ذکر مى‏نماییم و سپس برخى از روایات وارد شده از معصومین، علیهم‏السلام، در این مورد را به عنوان نمونه مى‏آوریم:

1. معتقدین به امام زمان، علیه‏السلام، باید همواره چشم انتظار ظهور آن حضرت باشند و با بهره گیرى از اصل انتظار، آمادگیهاى لازم را براى یارى و همراهى با امام موعود خویش کسب نماید.

اینکه هنوز برخى از نشانه‏هاتحقق نیافته باشند، هرگز به معناى نفى لزوم انتظار در هر روز و شب نیست.

2. خداوند امر فرج و ظهور امام زمان، علیه‏السلام، را تنها در یک شب مقرر خواهد فرمود، و در این صورت نیازى به مقدماتى طولانى نخواهد بود، بلکه بسیارى از نشانه‏هاى ذکر شده در روایات ممکن است طى همان یک شب و روز تحقق یابند.

3. یکى از دلایل ذکر این نشانه‏ها در روایات، آشنا شدن مردم با شرایط ویژه‏اى است که قبل از قیام جهانى ولى عصر، عجل‏الله‏تعالى‏فرجه، پدید مى‏آید. آشنایى مردم با این ویژگیها، مى‏تواند عامل مهمى در شناسایى مدعیان دروغین مهدویت و رسوایى فرصت طلبانى باشد که از جهالت مردم تحت پوشش نام مهدى، علیه‏السلام، سوء استفاده مى‏کنند.

4. صدها مورد از نشانه‏هاى ظهور تحت عنوان «علایم آخرالزمان‏» در روایات مربوط برشمرده شده که به اثرات جدا ماندن مردم از تعالیم اسلام و محروم ماندن آنان از سرپرستى آشکار معصومین، علیهم‏السلام، اشاره دارند. مانند: از بین رفتن اهمیت نماز، خیانت در امانت، حلال شمردن دروغ و علنى شدن فحشا.

5. درباره علایمى همچون گسترش فساد و زیاد شدن گناهان، سه نکته قابل توجه است:

الف) مطلق این امور نشانه ظهور به حساب نمى‏آید، و چنین نیست که هر زمان فساد گسترش یافت و گناهانى زیاد شد. حضرت مهدى، علیه‏السلام، ظهور کند.

ب) شرایط واقعى جهان قبل از ظهور حضرت مهدى، علیه‏السلام، کثرت بسیار شدید گناهان و افزایش چشمگیر و فوق‏العاده ظلم و فساد است. با این همه اثبات چنین واقعیتى به معناى عدم وجود طاعت و بندگى و عدالت در جاى جاى زمین نیست.

ج) وجود چنین نشانه‏اى هرگز از مسؤولیت منتظران براى مبارزه با ظلم و از بین بردن ریشه گناهان نمى‏کاهد، اگر چه به موفقیتى در این زمینه دست نیابند.

6. پدید آمدن برخى نشانه‏هاى ظهور و حتى بروز بسیارى از آنها نمى‏تواند توجیهى براى تعیین وقت ظهور امام زمان، علیه‏السلام، در این دوران باشد، زیرا با توجه به فرمایش امام زمان، علیه‏السلام، تعیین کنندگان وقت ظهور دروغگو محسوب مى‏شوند، مگر در مواردى که نشانه‏اى مخصوص سال یا روز ظهور باشد که در آن صورت تعیین وقت دیگر معنا نخواهد داشت (و تحصیل حاصل به شمار مى‏آید).

7. امر ظهور ولى عصر، عجل‏الله‏تعالى‏فرجه، به دست‏خداست و ممکن است صدها سال دیگر نیز تحقق نیابد و على‏رغم بروز بسیارى نشانه‏ها باز هم بنا به حکمتهاى الهى تا زمانى بسیار طولانى به تاخیر افتد.

آنچه مهم است، حالت انتظار داشتن است که لازمه‏اش آمادگى بیشتر، تلاش افزونتر، و احساس مسؤولیت‏شدیدتر است. این انتظار چه کوتاه باشد و چه طولانى هرگز نباید اثرى جز افزایش شور و شوق خدمت و آمادگى بیشتر براى دفاع از ارزشهاى الهى در ما به وجود آورد.

مبادا فرصت‏طلبان و دشمنان آگاه یا دوستان ناآگاه با تاکید بر بروز برخى نشانه‏هاى نزدیکى ظهور، و ایجاد امید فراوانتر نسبت‏به نزدیک شدن فرج امام زمان، علیه‏السلام، ما را از اداى تکلیف نسبت‏به خدا و پیامبر، صلى‏الله‏علیه‏وآله، و امام زمان، علیه‏السلام، باز دارند، یا به این وسیله ما را از توطئه‏هایى که براى تضعیف ولایت و از بین بردن ارزشهاى اسلامى انقلاب و نظام مقدس جمهورى اسلامى صورت مى‏گیرد، غافل سازند.

باید بهوش بود که حفظ ارزشهاى اسلام و قرآن و ولایت در دوره غیبت، کم اهمیت‏تر از حفظ همان ارزشها در دوران ظهور نیست.

8. با مقایسه برخى روایات مربوط به نشانه‏هاى ظهور با برخى دیگر مى‏توان به نکاتى هشدار دهنده و عبرت آموز و بیدارى آفرین دست‏یافت. چنانکه وقتى در روایتى مى‏خوانیم که قبل از ظهور شرایطى پیش مى‏آید که از «قرآن‏» جز رسم و از «اسلام‏» جز اسم آن باقى نماند، شرح همین نشانه را در روایتى مى‏یابیم که:

«قبل از ظهور، بردبارى، ضعف به شمار مى‏آید و ستمگرى، افتخار. شهادت به دروغ پدیدار مى‏گردد و تهمتها مورد قبول قرار مى‏گیرد. قرآنها آراسته مى‏شوند و مساجد زینت مى‏یابند. دروغگو مورد تصدیق قرار مى‏گیرد و خیانتکار مورد امانت واقع مى‏شود.»

9. نشانه‏هاى ظهور تعداد مشخصى ندارد و در اینکه چه تعداد از آنها تاکنون پدید آمده است، نظر مشخصى موجود نیست و درباره اینکه از سایر علامات باقى مانده چه نشانه‏هایى باید قطعا تحقق یابند، دلیل محکمى در دست نیست.

10. نشانه‏هاى ظهور تقسیم بندیهاى گوناگون دارد:

الف) نشانه‏هاى عمومى: که ممکن است طى چندین سال تحقق یابند. مانند: کثرت گناهان.

نشانه‏هاى سال ظهور: که در آخرین سال غیبت و با فاصله کمى به زمان ظهور به وقوع مى‏پیوندد. مانند: خروج سفیانى.

نشانه‏هاى روز ظهور: که پیش از ظهور یا همزمان با آن در دنیا رخ مى‏دهد. مانند: فریادى از آسمان.

ب) نشانه‏هایى در اجتماع: مانند: زیادى فتنه‏ها، ظاهرشدن قحطى.

نشانه‏هایى در طبیعت: مانند: کم شدن چشمگیر برداشت از زراعتها.

نشانه‏هایى در آسمان: مانند: خسوف و کسوف مکرر و فراوان در یک سال، بویژه در ماه رمضان.

ج) نشانه‏هاى یقینى: مراد از این نشانه‏ها، علاماتى است که در روایات متعدد مورد تاکید قرار گرفته و یا در روایات صحیحه به عنوان نشانه‏هاى حتمى ذکر گردیده است. مانند: قیام سفیانى (مردى با عنوان عثمان بن عنبسه) و صیحه آسمانى.

نشانه‏هاى احتمالى: مراد از این نشانه‏هایى است که تنها در اندکى از روایات آمده، یا تصریح به غیر حتمى بودن آنها شده است. مانند: آتشى در آسمان، فرو رفتن بغداد و بصره در زمین.

د) نشانه‏هاى متشابه: نشانه‏هایى که مراد از آنها و کیفیت آنها روشن نیست، و تاویلهاى مختلف و اشکال گوناگون مى‏تواند داشته باشد. مانند: خروج دجال.

نشانه‏هاى روشن: نشانه‏هایى که کیفیتى خاص دارند و تاویل بردار نیستند. مانند: فریادى از آسمان که در آستانه قیام امام زمان، علیه‏السلام، به نام حضرت مهدى، علیه‏السلام، و اعلان ظهور او تصریح دارد.

ه) نشانه‏هایى در تلقى از شریعت: مانند اینکه کارهاى خیر از منکرات شمرده مى‏شوند و کارهاى زشت و منکرات به عنوان کار خیر و معروف مورد اقبال قرار مى‏گیرند و چنان مى‏شودکه‏گویا بر اندام‏اسلام‏پوستینى واژگون (و بدنما) پوشانده باشند.

نشانه‏هایى در برخى سرزمینها: مانند: اینکه «کوفه‏» از مؤمنین خالى مى‏ماند و «قم‏» به عنوان معدن علم و فضیلت‏به شمار مى‏آید.

نشانه‏هایى در تکوین: مانند: طلوع خورشید از مغرب.

و) نشانه‏هاى تحقق‏یافته در گذشته‏هاى دور: مانند: از بین رفتن حکومت‏بنى‏عباس.

نشانه‏هاى تحقق‏یافته در گذشته‏اى نزدیک: مانند: قیام مردى از قم.

نشانه‏هاى تکرار شده در تاریخ: مانند: شیوع طاعون.

نشانه‏هاى تحقق‏نیافته: مانند: خروج یمانى (در دعوت به ولایت اهل‏بیت) و سفیانى (در مبارزه با تشیع) و سید خراسانى (با پرچمهایى به طرفدارى از حق).

تذکر: اینکه چرا برخى امور که صدها سال پیش انجام شده و یا در تاریخ بارها تکرار شده، از نشانه‏هاى ظهور به حساب آمده‏اند، احتیاج به تحقیقى گسترده‏تر در سند روایات و مدلول عبارات آن دارد.

اینک بدون در نظر گرفتن تقسیمات مزبور، به ذکر پنج روایت در این مورد اکتفا مى‏کنیم:

× در «کمال الدین‏» صدوق، از امام صادق، علیه‏السلام، نقل‏شده‏است که:

پنج چیز قبل از قیام قائم، علیه‏السلام، به وقوع مى‏پیوندد: قیام یمانى، خروج سفیانى، نداى آسمانى، فرو رفتن لشکرى در بیداء (سرزمینى بین مدینه و مکه) و کشته‏شدن نفس زکیه (محمد بن‏الحسن).

× در «همان مدرک پیشین‏» و از همین پیشواى معصوم، علیه‏السلام، آمده است:

بین کشته شدن نفس زکیه و قیام قائم آل محمد، علیه‏السلام، تنها پانزده شب فاصله هست.

× در «ینابیع المودة‏» ص‏427 از حضرت على، علیه‏السلام، نقل شده است که فرمود: اندکى پیش از قیام قائم ما، سفیانى قیام خواهد کرد و به اندازه دوره باردارى زنان «یعنى‏9 ماه‏» فرمانروایى خواهد کرد. سپاه او رو به مدینه پیش مى‏روند وقتى که به منطقه «بیداء» مى‏رسند، زمین آنان را به کام خویش فرو مى‏برد.

× در «غیبت نعمانى‏» آمده است که امام صادق، علیه‏السلام، فرمود:

از امور قطعى که قبل از قیام قائم تحقق خواهد یافت، خروج سفیانى و فرو رفتن منطقه «بیداء» و کشته شدن نفس زکیه و نداى آسمانى است.
نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد