اقدامات صهیونیسم جهت استیلا برجهان

بسم رب المقاومة

اقدامات صهیونیسم جهت استیلا برجهان

 در آغاز تشکیل صهیونیسم و دولت به ظاهر یهود، برای پیگیری آن اهداف، پروتکل های صهیونیست

یا برنامه های آینده صهیونیسم جهت استیلا بر جهان، تدوین گردید. "هرتسل" در آن زمان چندین بار

 گفته بود؛ شاید امروز یا پنج سال بعد جهانیان به من بخندند، لکن در پنجاه سال آینده این دولت را

خواهند دید که حاصل عزم و اراده آهنین مان برای تشکیل آن است.

بسم رب المقاومة

اقدامات صهیونیسم جهت استیلا برجهان

 در آغاز تشکیل صهیونیسم و دولت به ظاهر یهود، برای پیگیری آن اهداف، پروتکل های صهیونیست

یا برنامه های آینده صهیونیسم جهت استیلا بر جهان، تدوین گردید. "هرتسل" در آن زمان چندین بار

 گفته بود؛ شاید امروز یا پنج سال بعد جهانیان به من بخندند، لکن در پنجاه سال آینده این دولت را

خواهند دید که حاصل عزم و اراده آهنین مان برای تشکیل آن است.

 روند اقدامات برای "تشکیل صهیونیسم و دولت اسرائیل" به شرح زیر است:

اقدام اول: رایزنی با عثمانی برای تصاحب سرزمین فلسطین. (که با شکست روبرو شد)

اقدام دوم: رایزنی با دولت آلمان. (که با شکست روبرو شد)

 اقدام سوم: معامله با دولت انگلستان بر سر قیمومیت دولت انگلستان در فلسطین.

                (که در واقع همان استعمار فلسطین بود)

 اقدام چهارم: تشکیل قیمومیت دولت انگلستان در سال 1920 در فلسطین.

 اقدام پنجم: سلطه "سی ساله" انگلستان بر فلسطین.

 (طبق آمار در سال 1171 یا 1170 فقط 14 یهودی در فلسطین بود. در سال 1267 فقط دو خانواده یهودی، در آغاز قرن 19 حدود 800 نفر، در سال 1845 حدود 11 هزار نفر، در سال 1880 حدود 20 هزار نفر، در سال 1917 حدود 10 درصد جمعیت فلسطین یهودی بود که معادل 56 هزار نفر می باشد.)

 اقدام ششم: ادامه برنامه کولونی سازی. (شهرک سازی در فلسطین)

 اقدام هفتم: استفاده از سیاست مشت آهنین. (ایجاد وحشت برای فلسطینیان)

 اقدام هشتم: تربیت گروههای تروریستی، متشکل از جوانان یهودی.

 اقدام نهم: تلاش یهودیان برای خرید زمینهای فلسطینیان. ( که با شکست روبرو شد)

 اقدام دهم: استفاده از زور و کشتار برای اخراج فلسطینیان.

 اقدام یازدهم: صدور قطعنامه 181 توسط سازمان ملل متحد، مبنی بر تشکیل دو دولت یهودی

                   و فلسطینی در جوار یکدیگر در سال 1947 میلادی.

 (در هنگام عقد قطعنامه بیش از 94% از فلسطین متعلق به فلسطینیان بود. طبق این قطعنامه 88/42% به عربهای فلسطینی که در آن زمان 725 هزار عرب و 10 هزار یهودی ساکن بودند. و 74/56% از خاک فلسطین به یهودیها تعلق پیدا کرد و بیت المقدس به عنوان منطقه بین المللی اعلام شد که 105 هزار عرب و 10 هزار یهودی در آن ساکن بودند.)

 تذکر: ذکر این نکته ضروری است که سازمان ملل متحد به لحاظ قانونی نمی توانست این قطعنامه ها

        را صادر کند، لیکن فشارهای صهیونیسم موجب صدور این قطعنامه شد.

 اقدام دوازدهم: تخلیه فلسطین توسط نیروهای انگلیسی، در ظاهر و در باطن واگذاری مناطق عرب

                     نشین به ارتش صهیونیستی و تخلیه کامل فلسطینیان از مناطق یهودی نشین.

 اقدام سیزدهم: آغاز خلع سلاح اعراب و کشتار دسته جمعی نظیر حیفا و ایجاد رعب و وحشت.

 اقدام چهاردهم: تشکیل دولت اسرائیل در سال 1948 میلادی.

 اقدام پانزدهم: بیداری دیرهنگام کشورهای عربی و آغاز جنگ اعراب و اسرائیل.

 (هنگامیکه دولت اسرائیل در آستانه شکست قرار داشت، با هماهنگی که با سازمان ملل صورت گرفته بود، آتش بس چهارهفته ای اعلام شد. با این شرط که هیچ گونه نقل و انتقال و تغییر موضعی توسط طرفین صورت نگیرد. لیکن اسرائیل در این فاصله زمانی دست به انتقال اسلحه و مهمات از طریق آمریکا زد و جنگ را مغلوبه نمود و تا شرق بیت المقدس پیش رفت و آن را اشغال نمود.)

اقدام شانزدهم: عضویت دولت اسرائیل در سازمان ملل متحد در سال 1949 میلادی.

حزب الله پیروز است.