زلالم آرزوست!

درنگی در باب تفاوت های حیات باطنی و حیات ظاهری زلالم آرزوست!

واقعیت آن است که در این عرصه فرو بستگی و در این ساحت حشرات، ماه مبارک رمضان، فرصت دو چندانی برای تعارفات جماعت هزار چهره فراهم آورده است. رمضان فرصت دریدن پرده پندار است، آنچنان که مردان خدا، بی روی و ریا، چنین کردند و می کنند.

درنگی در باب تفاوت های حیات باطنی و حیات ظاهری زلالم آرزوست!

واقعیت آن است که در این عرصه فرو بستگی و در این ساحت حشرات، ماه مبارک رمضان، فرصت دو چندانی برای تعارفات جماعت هزار چهره فراهم آورده است. این هم از عجایب روزگار آخر است که بهترین غنیمت ترین اوقات، زمینه جلوه گری معرکه گیران هزار رو شود و شاید تنها همین موقف باشد که دست شیطان و هم راستایان آن از آستین تزویر و زور و زر بیرون آمده و پشت لعاب و نقاب «رمضان» به زنجموره تکراری و پر کردن جیب ریاکاری مشغول می شوند، مشغول شدنی! عصر فروبستگی در روزگار آخر، نماد و نمودار حجاب است. آنگاه که همه چیز، لایه در لایه و ورق به ورق، اضافه شدن به حجم سترون و کبود این آهنگ ناکوک را پی می آورد و در ظلمات گماشته در این حجاب جسمانی و روحانی، آنچه البته به جایی نرسد زیاد است و ... و هر چیز دیگر که رنگی از تعلق به ماسوی الله به خود نگیرد و زمین گیر نشود. در این زمان و زمانه که روزگار بر مدار سفلگان می چرخد و معرکه، به صورت یکپارچه ای به همج الرعاع و اهالی دنیا واگذار و در اختیار شده است، که صدای صالح و نفس حقی، که از ورای این ابراندودی بدسگال و نفرت مثال که پای افزار عشق و مستی و شجاعت را بر کشد و قدم در راه بی بازگشت گذارد؟ رمضان فرصت دریدن پرده پندار است، آنچنان که مردان خدا، بی روی و ریا، چنین کردند و می کنند. آنان که لبخند فروزانه این و آن از قماش این جهان پا به کار انداختند تا با تشر و ترش رویی این جماعت میدان را خالی کنند و حاشا که بسیجی میدان را خالی کند! واقعیت آن است که اسباب بازی ها تفاوت کرده، چیز دیگری عوض نشده است. در خردسالی با ماشین های کوچک به بازی مشغول بودند و در بزرگی با ماشین های بزرگتر! جماعت در دایره بسته فروبستگی، از یک چیز به سمت خود همان فرار می کنند مثلاً‌ از تکنولوژی به سمت تکنولوژی و از مدرنیته به سمت مدرنیته، از ظاهر مکتب به سمت مکتب ظاهر و از روی به ریا و از دروغ به نفاق و از تهمت به غیبت و از مال مردم خوردن به غش در معامله و از دزدی به جنایت و .... قس علیهذا! در این زمانه سترون بی سترگی، در این روزگار کوچک که مال آدم های کوچک و روزهای کوچک و آرزوهای کوچک و ... همه چیزهای کوچکتر از این است برای بزدلی و ترس و سستی و شکم بارگی و امثالش، مترادف های مطنطق و مقرنسی مثل متانت و اخلاق و ادب و خوش زبانی و ... می تراشند و رنگ می زنند و ... نهضت ادامه دارد... واقعیت آن است که در این عرصه فرو بستگی و در این ساحت حشرات، ماه مبارک رمضان، فرصت دو چندانی برای تعارفات جماعت هزار چهره فراهم آورده است. رمضان فرصت دریدن پرده پندار است، آنچنان که مردان خدا، بی روی و ریا، چنین کردند و می کنند.