ماه مبارک رمضان در کنار همه فضایلی که دارد، بهترین و مناسب‌ترین فرصتی است که ما را تا حدودی از قالب خسته‌کننده و غافل کننده زندگی روزمره و هیاهوهای تمام ناشدنی آن خارج کند، دقیقاً به همین خاطر است که رمضان را بهار دل‌ها نامیده‌اند و رحمت واسعه الهی را بر بندگان در آن قرار داده‌اند. این به خود آمدن و دگر اندیشیدن صدالبته که مختص این ماه نیست، اما خب در این ماه جلوه و نمود ویژه‌ای دارد که توجه بدان موجب شناخت هرچه بهتر خویشتن خویش و در نهایت عاقبت به خیری است (ان شاءالله). این مقدمه کوتاه بیشتر از آن جهت بود که اشاره‌ای به فرارسیدن هفته اکرام ایتام که از میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) تا شهادت امیر مومنان علی (ع) ادامه دارد، می باشد. این روزها اگر سری به سایت‌های خبری و روزنامه‌ها زده باشید، به مناسبت ماه مبارک رمضان اخباری راجع به میزان آمار حمایت از ایتام و ضرورت کمک و دستگیری از آنها می‌بینید، اینکه هنوز هم در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ کشور ایتامی هستند که حامی مالی ندارند و یا اینکه اصلاً تحت پوشش هیچ نهادی نمی‌باشند، اینکه در این وضعیت بغرنج اقتصادی نیازمند توجه همه ما هستند و اینکه... . البته از آنجا که نگارنده در خصوص بیان اهمیت و ارزش معنوی تحت تکفل قرار گرفتن ایتام و ضعفا، حرفی از خود بلد نیست که در این مقال بگوید، در اینجا به برخی از آیات و روایات اشاره می‌شود، باشد که واقعاً ما را به خود آورد و تلنگری باشد در این دنیای پر فریب! کفالت و اکرام ایتام و افراد بی سرپرست همواره مورد تاکید و توجه خداوند متعال و ائمه معصومین (ع) بوده است، در قرآن کریم این کلام گویای خداوند متعال آمده است که اکرام یتیم موجب دوستی خداوند، آسایش در دنیا، بازدارنده از کبر و غرور و دوری از محنت‌های مالی و ... می گردد. افق نگاه قرآن البته تنها تأمین زندگی امروز یتیم نیست باید کاری کرد تا آینده یتیم نیز در سایه معاضدت تأمین شود، باید دانست خداوند اول یتیم نواز هستی است او خود یتیمی را کفالت کرده و تا اوج پیامبری رسانده است. امام صادق (ع) در حدیثی می فرمایند: «هرگاه یتیم بگرید عرش الهی به لرزه در آید و خداوند گوید چه کسی بنده مرا که در کودکی پدر و مادرش را از دست داده گریانده است، قسم به عزت و جلال خودم هر که او را آرام کند بهشت را براو واجب کنم.» رسول مکرم اسلام (ص) در جایی، حمایت از یتیمان را شرط ورود به بهشت عنوان کرده و می‌فرمایند: « کسی که یتیمی را سرپرستی کند و عهده‌دار نفقه و مخارج او گردد، من و او در بهشت پهلوی یکدیگر هستیم.» حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی (ص) همچنین در جایی دیگر، دستگیری از ایتام را موجب ترفیع درجات و محو سیئات دانسته و فرموده‌اند: «سوگند به کسی که جانم در قبضه قدرت اوست، هر مسلمانی که سرپرستی یتیمی را برعهده گیرد و به خوبی از عهده ولایت و سرپرستی آن یتیم برآید و دست محبت بر سر او بکشد، به عدد هر مویی که از زیر دستش می‌گذرد، خداوند یک درجه مقام او را بالا می‌برد و یک ثواب در نامه عمل وی می‌نویسد و یک گناه از او کم می‌کند». و در نهایت به یاد آوریم وصیت امیرمؤمنان (ع) را نزدیک شهادت که به همه ماچنین متذکر شدند: « خدا را در مورد یتیمان، نکند آنها گاهی سیر و گاهی گرسنه بمانند، نکند آنها در حضور شما در اثر عدم رسیدگی از بین بروند. افق نگاه قرآن البته تنها تأمین زندگی امروز یتیم نیست باید کاری کرد تا آینده یتیم نیز در سایه معاضدت تأمین شود، باید دانست خداوند اول یتیم نواز هستی است او خود یتیمی را کفالت کرده و تا اوج پیامبری رسانده است. | 
