گوشه ای از بیانات امام علی (ع)قبل از شهادت

 به نام حق   

چه بگویم!

از مولای عشق ، صبر ،شجاعت،شهامت،عدل،تواضع و ...

شیعه ام امّا جزء نامی ندارم از شیعه بودن

من کجا و شیعه کجا

آه از این غربت

آه از این غفلت

وای بر این دوری

من ندارم حتّی نشان بندگی

من چگونه می توانم بگویم علی(ع) مقتدای من است!

من برای آمدن مولایم امام زمان(عج) تعالی هیچ کاری نمی کنم

مگر نام شیعه داشتن و شیعه نبودن آنچه خدا و پیامبر(ص)و امامان(ع)

را عمل نکردن یعنی شیعه ، نه

وای بر من اگر مرگم فرا رسد من همچنان از غافلین باشم

خدایا!از همه غفلت های خواسته و نا خواسته ام توبه

مرا ببخش و در شیعه واقعی شدن و ماندن و مردن کمکم کن!

شب قدری گذشت امّا هنوز فرصت باقی است

پس هر که غافل بوده توبه کند و شروع به جبران غفلت

ما باید برای امام خود زینت باشیم نه عذاب نه حسرت نه بد نامی

خدایا ما را شیعه واقعی بمیران! 

اما خطبه ۱۴۹ نهج الباغه که آخرین سخنان مولایمان علی(ع) است

بهترین دستورات برای جبران غفلت می باشد.

ای مردم! هرکس مرگی را که از آن گریزان است- به هنگام فرار - خواهد دید.

دوران زندگی انسان، میدان رانده شدن اوست در جهان،و گریختن از مرگ،

رسیدن است بدان.

چند که روزگار را از این سو بدان سو راندم،و به خاطر دانستن این راز پوشیده اش

کاواندام،خدا نخواست،جز آنکه آن را بپوشاند،

هیهات که این علمی است نهفته-که هیچکس آن را نداند-

امّا وصیت من:

خدا!چیزی را شریک او میارید و محمد(ص) !سنّت او را ضایع مگذارید!

این دو ستون را بر پا بدارید و این دو چراغ را افروخته نگهدارید،

و نکوهشی بر شما نیست مادام که پراکنده نیستید و پایدارید.

هر کس به اندازه توان خود بکوشد، و بر نادانان آسان گیرد و مخروشد،

که پروردگارتان مهربان است و دینتان راست، و امام شما داناست.

من دیروز یار شما بودم و امروز برای شما مایه پند و اعتبار،

و فردا از شما جدا و به کنار. خدا مرا و شما را بیامرزاد!

اگر پای در این لغزشگاه بر جای ماند که هیچ، و اگر بلغزد- و مرگ در رسد،

شیوه روزگار است و روزگار ناپایدار است-.

ما در سایه شاخساران و وزشگاه بادهای وزان و زیر سایه ابرهای گران

به سر بردیم که توده های آن در فضا نابود گردید و نشانه های آن در زمین ناپدید،

و من برای شما همسایه ای بودم،که چند روزی تنم مجاورتان گردید،

و به زودی از من کالبدی خالی خواهید دید.

آرام پس آنکه در جنبش بود،و خاموش،از آن پس که گفتگو می نمود.

پس پند دهد شما راآرمیدن من، و از گردش افتادن دیدگانم، و بی جنبش ماندن

پا ها و دستانم،که این پند پذیران بهتر است از گفتار رسا،

و سخن شنیدنی و شیوا .

شما را بدرود می گویم، بدرود کسی که آماده دیدار است- و دیدارش با پروردگار

است-.

فردا که جای من خالی ماند،و دیگری بر آن نشست، راز درونم را خواهید

دانست و اینکه چه کسی را دادید از دست.

و مولای متقیان امام علی(ع) از این دنیای فانی به سوی معبود پرواز کرد

ایام شهادت امام علی(ع) را به همه شیعیان

و آزادگان جهان تسلیت عرض می نمایم. 

ایمان نیوز